[Hakai no Miko] บทที่1 - อารัมภกถา: เทวตำนานแห่งการสรรสร้าง

บทที่ 1: ผลาญแดนดิน

โน้ตจากผู้เขียน

ไม่มีเวทมนตร์ ไม่มีสกิล ไม่มีอาชีพ ไม่มีค่าสถานะ และไม่ฮาเร็ม ไม่มีแบบ "ข้าโคตรเทพพพพพพพพพพ" อะไรทั้งนั้น พระเอกอ่อนสุด

ตัวหลักของเรื่อง เป็นแค่นักเรียนม.ปลายธรรมดา ที่ร้องไห้ อ้วกแตก และต้องกัดฟันเพื่อสู้ พร้อมกับนำพาสหายในต่างโลกที่เขาถูกอัญเชิญไป

นี่คือเรื่องราวของเขาที่จะถูกเรียกว่า ผู้ทำลายล้าง ที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์

*เวลาที่ตัวเอกเริ่มตัดสินใจสู้คือในบทที่ 13

*สงครามแรกของตัวเอกจะอยู่แถวๆ ตอนที่ 17 - 19

---

ปฐมกาล การสิ้นของพระผู้สร้าง และการถือกำเนิดทวยเทพ

อดีตกาลนานพันเท่าของพันปี เก่าแก่หมื่นเท่าของหมื่นปี

คราแรก ณ แรกเริ่ม ยังมีพระผู้สร้างอยู่

เป็นช่วงเวลาที่โลกยังมิได้เกิดขึ้นเป็นรูปร่าง

ไม่มีใครนอกจากพระองค์ และไม่มีสิ่งใดนอกจากพระองค์ดำรงอยู่

มีพระองค์เพียงลำพัง

พระองค์ปรารถนา และสงสัยว่าเมื่อใดจึงจะมีสิ่งที่คล้ายพระองค์ปรากฏ พระองค์ยังคงรอคอยช่วงเวลานั้นอย่างอดทน ทว่า กระทั่งเวลาผ่านไปกว่าร้อยเท่าของร้อยปี ยังคงไม่มีสิ่งใดนอกเหนือจากพระองค์ถือกำเนิด

พระผู้สร้าง ผู้มิอาจอดทนต่อความเดียวดาย ท้ายที่สุดจึงทำลายชีวิตของพระองค์เอง

เมื่อพระองค์กระทำดังนั้นแล้ว สัตตเทพจึงถือกำเนิดจากกายที่ไร้ซึ่งชีวิตของพระองค์

เทพอัคคี ถือกำเนิดจากพระโลหิตที่หลั่งไหล

เทพีวารี ถือกำเนิดจากน้ำพระเนตรที่รินรด

เทพีธรณี ถือกำเนิดจากพระมังสา

เทพวาโย ถือกำเนิดจากพระอัสสาสะสุดท้าย

เทพแห่งสรรพสัตว์ ถือกำเนิดจากพระคุยหฐาน

เทพแห่งปักษา ถือกำเนิดจากพระโลมาทั่วร่าง

และท้ายที่สุด เทพแห่งมนุษย์ ถือกำเนิดจากพระเศียรของพระองค์

กาลที่สอง การสร้างโลกและผู้คน

เทพอัคคีผู้ถือกำเนิดเป็นลำดับแรกได้สร้างพระอาทิตย์ขึ้น โดยวางพระหทัยแห่งพระผู้สร้างที่ลุกไหม้ลงบนท้องฟ้าเนื่องจากโลกนั้นมืดมิดเกินไป เป็นดังนั้นโลกจึงถูกปกคลุมด้วยแสงสว่างและความร้อนจากการลุกไหม้นั้น

จากนั้น พระองค์สร้างกิ้งก่า งู และสัตว์เลื้อยคลานอื่นจากร่างของพระผู้สร้าง และพวกมันบูชาเทพอัคคี

เมื่อเทพอัคคีประทานพลังแด่พวกมันบางส่วน พวกมันจึงกลายเป็นไดโนซอเรี่ยน

เนื่องเพราะโลกแทบจะถูกเผาไหม้ด้วยความร้อนแรงจากดวงอาทิตย์ เทพีวารีจึงสร้างเมฆขึ้นเพื่อบดบังแสงสว่าง และทำให้พวกมันฝนตกเพื่อคลายความร้อนลง

จากนั้น ปลาจึงถือกำเนิดจากร่างกายของพระผู้สร้าง และพวกมันบูชาเทพีวารี

เมื่อเทพีวารีประทานพลังแด่พวกมันบางส่วน พวกมันจึงกลายเป็นมาร์แมน

เนื่องเพราะโลกถูกปกคลุมด้วยน้ำ เทพีธรณีต้องการแน่ใจว่าพระวรกายของพระผู้สร้างจะไม่จมลง จึงเกิดเป็นทวีปและขุนเขาขึ้น

จากนั้น เหล่าแมลงถือกำเนิดจากร่างของพระผู้สร้าง และพวกมันบูชาเทพีธรณี

เมื่อเทพีธรณีประทานพลังบางส่วนแก่พวกมัน พวกมันจึงกลายเป็นคนแคระ

เพราะผิวโลกทั้งขรุขระและแข็งเกินไป เทพวาโยจึงเป่าลมหายใจ ปัดผืนดินให้นุ่มนวล

จากนั้น ต้นไม้ใบหญ้างอกเงยจากร่างของพระผู้สร้าง พวกมันบูชาเทพวาโย

เมื่อเทพวาโยประทานพลังแก่พวกมันบางส่วน พวกมันจึงกลายเป็นเอลฟ์

เห็นทั่วโลกปกคลุมด้วยพืชพันธุ์เหลือคณานับ เทพแห่งสรรพสัตว์จึงถอนบางส่วนทิ้งก่อนจะมากเกินไป

จากนั้น สรรพสัตว์จึงกำเนิดจากร่างของพระผู้สร้าง พวกมันบูชาเทพแห่งสรรพสัตว์

เมื่อเทพแห่งสรรพสัตว์ประทานพลังแก่พวกมันบางส่วน พวกมันจึงกลายเป็นโซออน

เมื่อโลกเต็มไปด้วยซากศพสรรพสัตว์ที่เพิ่มมากเกินไป เทพแห่งปักษาจึงกำจัดซากศพเหล่านี้ออก

จากนั้น นกถือกำเนิดขึ้นจากร่างของพระผู้สร้าง พวกมันบูชาเทพแห่งปักษา

เมื่อเทพแห่งปักษาประทานพลังแก่พวกมันบางส่วน พวกมันกลายเป็นฮาปี้

เทพแห่งมนุษย์ได้สดับฟังเสียงสรรเสริญบูชาอันท่วมท้นจากสรรพชีวิตทั้งหลายในโลกต่อเทพที่ตนนับถือ จึงตรัสดังนี้

“ข้าต้องการสร้างสิ่งมีชีวิตที่ยกย่องบูชาข้าดังเช่นที่พี่น้องข้าได้สร้าง”

เมื่อตรัสดังนั้นแล้ว มนุษย์จึงได้ถือกำเนิดขึ้นจากร่างของพระผู้สร้าง

ทว่า มนุษย์ที่เกิดมานั้นไร้ซึ่งกรงเล็บ ไร้ซึ่งคมเขี้ยว ไร้ซึ่งขน หรือกระทั่งเกล็ด พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตอ่อนแอในระดับที่สามารถตายได้ทันทีเพียงปล่อยไว้เช่นนั้น

“อา! เหตุใดข้าจึงสร้างสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอเช่นนี้หนอ?”

เทพแห่งมนุษย์โศกเศร้าคร่ำครวญยิ่ง

เทพอัคคีมิอาจทนมองต่อไป จึงสอนมนุษย์ให้รู้จักการใช้ไฟ

ทว่าเทพแห่งมนุษย์ไม่หยุดโศกเศร้า

ต่อมา เทพีวารีจึงสอนมนุษย์ให้รู้จักการใช้น้ำและสอนพวกมันจับปลา

ทว่า เทพแห่งมนุษย์ยังคงไม่หยุดโศกเศร้า

จากนั้น เทพีธรณีจึงมอบความรู้ถึงการเพาะปลูกบนผืนดินเพื่อได้รับอาหาร เทพวาโยสอนพวกมันถึงการเก็บเกี่ยวผลไม้จากพืชพันธุ์ เทพแห่งสรรพสัตว์สอนพวกมันให้รู้จักการต่อสู้สัตว์ร้าย และเทพปักษาสอนพวกมันให้รู้จักการจับเหล่าวิหค

เทพแห่งมนุษย์จึงได้พึงพอใจ หยุดโศกเศร้าคร่ำครวญ และตรัสดังนี้ต่อมนุษย์

“ยามนี้พวกเจ้าสามารถใช้ไฟได้ จับปลาได้ เพาะปลูกได้ เก็บผลไม้ได้ ล่าสัตว์และจับนกได้ เป็นการดีหากพวกเจ้าเจริญรุ่งเรืองสถาพร ได้รับทุกสิ่งบนโลกใบนี้”

ดังนั้นแล้ว มนุษย์จึงได้รับความละโมบเพื่อช่วงชิงทุกสิ่งในโลกนี้มาเป็นของตน จากเทพแห่งมนุษย์

บทคัดลอกจาก ตำนานแห่งการสรรสร้าง อันตกทอดในทวีปเซลดีส