[Love You 59 Seconds] ตอนที่ 4

บู๊ตึ๊งน้อยวิ่งตามทางไปหา Love You 59 Seconds ก็เห็นว่าตอนนี้อีกฝ่ายถูกมอนตัวเล็กๆ รุมล้อมอยู่ เธอเลยรีบเข้าไปช่วย
บู๊ตึ๊งน้อยพุ่งเข้าชาร์จอย่างกล้าหาญ เล็งโจมตีไปยังมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุดด้วยสกิลดาบเยือกแข็ง จากนั้นโจมตีต่อเนื่องด้วยสกิลทั้งหมดที่มี ยังถึงกับใช้สกิลดาบหยินหยาง แต่โชคร้ายที่หลอดเลือดของมอนสเตอร์ลดลงเพียงนิดเดียวเท่านั้น เมื่อมองจอไป อู่หานอิ้งก็เข้าใจทันทีว่าที่จริงเลเวลของมอนตัวน้อยๆ นั่นน่ะมากกว่าเขาเท่าตัว

เขาฆ่ามอนตัวเดียวยังไม่สำเร็จ แต่ระดับการถูกเกลียดชังเพิ่มสูงขึ้น ด้วยผลจากการโจมตีก่อนหน้า พวกมอนตัวจิ๋วๆ ทั้งหลายเลยเปลี่ยนเป้าหมายมาเล็งที่บู๊ตึ๊งน้อยแทน อู่หานอิ้งมองหลอดเลือดที่ลดลงอย่างต่อเนื่องจนทำให้ตัวสั่นอย่างหวาดกลัว เขายังได้ยิน “ป๊อบ” ทุกครั้งที่ตัวละคนของเขาถูกตี นี่ไม่เหมือนหลอดเลือดแล้ว นี่มันก๊อกน้ำมากกว่า

{ทีม}[Love You 59 Seconds]: สเตลท์ เปิดเซฟการ์ด อย่าโจมตี

อู่หานอิ้งมองคำเหล่านั้นอย่างงุนงง สเตลท์เหรอ? เปิดเซฟการ์ดเหรอ? คนอื่นพูดมาเจ็ดคำแต่เขาเข้าใจแค่สามคำ

“ใช้เสตลท์ยังไงอะ” อู่หานอิ่้งมองรายการสกิลที่ด้านล่างจอ ยังไงก็หาสกิลสเตลท์ไม่เจอ จนต้องหันไปถามเหล่ารูมเมทเพื่อขอความช่วยเหลือ

“สเตลท์อะนะ? ฉันยังไม่ได้ลากมาใส่คีย์ลัดเลย อยู่ในแท็ปสกิลตัวละครด้านล่างซ้ายแน่ะ” รูมเมทของเขาเงียบไปครู่หนึ่งก็นึกได้ว่าแอคเคาท์นี้สร้างมาเพื่อให้มีตัวละครมากพอจะเข้าดันเจี้ยนวิลเลินเท่านั้น เขาไม่ได้สนใจจะเติมสกิลใส่ช่องคีย์ลัด ยังไงสกิลสเตลท์ก็ไม่ค่อยมีประโยชน์เลยไม่ได้ลากออกมา


อู่หานอิ้งได้ยินก็เปิดสกิลแท็บเพื่อลากสกิลสเตลท์ออกมาใส่ช่องคีย์ลัด พอเรียบร้อยแล้วเขาก็คลิกสกิลนั้น พอบู๊ตึ๊งน้อยยกมือขึ้นทีหนึ่ง ร่างของเธอก็ค่อยๆ โปร่งใส จากนั้นเธอก็ย่อกายลง ค่อยๆ ย่องออกจากฝูงมอนสเตอร์ช้าๆ แต่เหมือนสกิลสเตลท์จะไม่ค่อยมีประโยชน์นัก เพราะพวกตัวยิบย่อยในบริเวณนั้นก็ยังโจมตีเสียจนหลอดเลือดเธอลดลงรัวๆ อยู่ดี…

อู่หานอิ้ง囧囧 ไม่รู้ว่าตัวเองใช้สกิลผิดหรือยังไง “งั้นเซฟการ์ดคืออะไร?” เขาถามขณะเคลื่อนบู๊ตึ๊งน้อยไปด้วย

“เซฟการ์ดเหรอ? ตัวนี้ยังไม่ได้เรียนเซฟการ์ดเลย”

ได้ยินแบบนั้น อู่หานอิ้งก็แตะจมูก จากนั้นวางสิบนิ้วลงบนคีย์บอร์ด เริ่มพิมพ์ตอบอย่างเจ็บปวด

{ทีม}[เสี่ยวอู่]: ฉันยังไม่ได้เรียนเซฟการ์ดเลย

{ทีม}[Love You 59 Seconds]: ไปยืนด้านข้างแล้วก็อย่าโจมตี HP เธอต่ำเกินไป

พอลองเอาเคอร์เซอร์เมาส์ไปวางไว้เหนืออวาร์ต้าของ Love You 59 Seconds อู่หานอิ้งก็ปากยื่น คิดว่าบู๊ตึ๊งน้อยเขา HP ต่ำมากจริงๆ นั่นแหละ เทียบไม่ได้กับหนึ่งในสิบของคนอื่นด้วยซ้ำ


---------------------------


รอ Love You 59 Seconds ฆ่าตัวยิบย่อยทั้งหมดที่ล้อมรอบอยู่แบบนี้น่าเบื่อสุดๆ บู๊ตึ๊งน้อยวิ่งไปทางซ้าย จากนั้นก็ขวาสองก้าวเพื่อหยิบถุงทั้งหมดที่ดรอปจากมอนที่โดนฆ่า

{ทีม}[Love You 59 Seconds]: ตามมา

{ทีม}[เสี่ยวอู่]: โอเค

พอช่องเก็บของเต็มและจัดการกับของดรอปไปได้หน่อย อู่หานอิ้งก็หันกลับไปสนใจเกมต่อ จึงเห็นว่าบู๊ตึ๊งเลเวลสูงในชุดทันสมัยนั่นไม่อยู่ในสายตาซะแล้ว อู่หานอิ้งเปิดแมะเพื่อดูจุดเขียวๆ เขาก็เห็นเจ้ามู่หรง "Summer Night Star" ยังคงยืนอยู่ที่ทางเข้าไม่ขยับไปไหน

{ทีม}[เสี่ยวอู่]: Summer Night Star ไม่ขยับเลย เราควรรอเธอหน่อยมั้ย?

{ทีม}[Love You 59 Seconds]: ไม่จำเป็น

“หรือจะเป็นแอคย่อยของLove You 59 Seconds หว่า?”

แล้วอู่หานอิ้งก็ต้องตกใจกับเสียงเจี่ยงตานที่ดังขึ้นมาจากด้านข้างอย่างกระทันหัน “เลิิกทำตัวน่าหยะแหยงเหมือนผีแบบนี้ใส่ฉันซะที! น่าขยะแขยงเป็นบ้า”

“กล้ามากนะพูดแบบนี้!” เจี่ยงตานมองจอ เห็นบู๊ตึ๊งเลเวลสูงนั่นกำลังฆ่ามอนสเตอร์หลายตัวรอบๆ กายด้วยสกิลเดียว “แค่จะมาเตือนว่าตอนแกทำวิลเลินดันเจี้ยนเสร็จก็เป็นเวลาดับไฟแล้ว จะเล่นต่อไปเพื่อ? แกรีบล็อกเอาท์เหอะ เจ้า Love You 59 Seconds นี่เก่งอยู่แล้ว ส่วนมู่หรง "Summer Night Star" นั่นต้องเป็นแอคย่อยของมันแหง ไม่งั้นทำไมถึงไม่ขยับล่ะ?”

“แอคย่อยเหรอ?” อู่หานอิ้งมองจุดเขียวในแผนที่ ก็เป็นไปได้นะ…

“เอาจริง แกแน่ใจนะว่าหมอนั่นไม่ได้ชอบแก? เอาแอคเลเวลสูงมาช่วยเคลียร์มอน ช่วยบัฟ HP ก็แปลกพอแล้ว นี่ยังเอาแอคย่อยมาช่วยทำเควสต์วิลเลินดันเจี้ยนอีก” เจี่ยงตานพูดอย่างอารมณ์ดีขณะแย่งเมาส์ของอู่หานอิ้งไปเช็คเครื่องสวมใส่ของLove You 59 Seconds “เชี่ย ไอ้นี่แม่งรวย!”

“ออกไป ออกไป ออกไป” อู่หานอิ้งผลักเขาออกไป บังคับบู๊ตึ๊งน้อยให้เก็บถุงบนพื้นต่อ “หมอนั่นจะรวยไหมไม่เกี่ยวกับแก ดูไปก็ไร้ประโยชน์น่า”

“ใครว่าไม่มีประโยชน์เล่า” เจี่ยงตานว่า “แกเห็นไหมสัตว์เลี้ยงสามตัวของหมอนั่นหายากหมดเลย แกน่าจะลองยั่วหมอนั่นดูนะ แบบ เรียกเขาว่าพี่ชายไรเงี้ย แล้วจะได้ขอสัตว์เลี้ยงจากเขาสักตัว”

“ประสาทป่ะเนี่ย?” อู่หานอิ้งกรอกตามองเขาด้วยสายตารังเกียจ ให้เรียก ‘พี่ชาย’ นั่นมันอะไรกัน แค่ได้ยินแกพูดก็ขนลุกไปหมดแล้ว น่าขยะแขยง!

{ทีม}[Love you 59 Seconds]: สเตลท์

อู่หานอิ้งสบถขณะหันกลับไปมองจออีกที เห็นบับเบิ้ลลอยอยู่เหนือบู๊ตึ๊งเลเวลสูงคนนั้น ตอนนี้เขาเพิ่งจะเห็นว่ามีบอสย่อยเกิดแล้ว บอสย่อยล้อมพวกเขาไว้ จากนั้นจึงเล็งฟันบู๊ตึ๊งน้อย หลอดเลือดเธอลดลงทีเดียวถึงหนึ่งในสาม

เธอรีบใช้สเตลท์แล้ววิ่งหนีทันที แต่สกิลสเตลท์เหมือนจะไม่มีผล โชคดีที่บอสย่อยโจมตีบู๊ตึ๊งสาวน้อยเอาเลือดไปได้แค่นิดเดียวก็หันไปเริ่มโจมตีบู๊ตึ๊งเลเวลสูงที่มี HP สูงผิดปกติ

Love You 59 Seconds มีสกิลดีมากจริงๆ ทันทีที่หมดเวลาคูลดาวน์ เขาก็ใช้สกิลออกไปอีกชุดหนึ่ง บู๊ตึ๊งน้อยยังกินขนมปังไม่ทันเสร็จ บอสย่อยก็ถูกฆ่าตายไปแล้ว

บู๊ตึ๊งน้อยรีบเก็บถุง ระหว่างนั้นก็เห็นข้อความร้องขอเด้งขึ้นมาบนจอ อู่หานอิ้งคิดอยู่แป๊บเดียวก็กดปฏิเสธ

{ทีม}[เสี่ยวอู่]: ใกล้จะถึงเวลาปิดไฟแล้ว ฉันต้องล็อกเอาท์แล้ว

{ทีม}[Love You 59 Seconds]: โอเค

อีกฝ่ายไม่พูดมากก็กดยุบทีม ก่อนจะเรียกสัตว์พาหนะออกมาและจากไป

หลังบู๊ตึ๊งน้อยมองแถบค่าประสบการณ์ที่ได้มาก็วิ่งไปหาเอ็นพีซีเพื่อเทเลพอร์ต ตัดสินใจกลับไปยังเมืองเกิด อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาปิดไฟ เขายังอยากจะเรียนสกิลไว้บ้างก่อนหมดเวลา

พอเรียนสกิลเสร็จเขาก็เริ่มจัดของในช่องเก็บของ ตอนนี้เขาเลยเพิ่งได้เห็นว่ามีหนังสือสกิลสีชมพูที่ได้จากวิลเลินดันเจี้ยนอยู่ในกระเป๋าด้วย เป็นหนังสือสกิลของเอ๋อร์เหมยเลเวล 45 'ฝ่ามือเพชรทองคำนิ่มนวล'

แน่นอนว่าอู่หานไม่รู้หรอกว่าหนังสือเล่มนี้มีค่าขนาดไหน รู้แค่บู๊ตึ๊งใช้ไม่ได้ พอคิดๆ แล้วเขาคงไม่ได้ใช้จริงๆ ก็เลยหันไปถามรูมเมท “มีใครเป็นเอ๋อร์เหมยมั้ย? ฉันเก็บหนังสือสกิลฝ่ามือเพชรทองคำนิ่มนวลได้”

“พูดจริงป่ะเนี่ย? ทำไมโชคดีจังวะ?!” บรรดารูมเมทพร้อมใจกันโวยวายออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น “ไอ้นั่นมีค่าอย่างน้อยๆ ก็ 450 ทองเลยนะโว้ย แกน่าจะเก็บไว้ขายทำเงินนะ”

แหะๆ รายสะดวกที่แท้ทรู